Harry de boer op (16): strak om de paal gehaakt
Harry de boer op (16): strak om de paal gehaakt
Omdat haar kut nogal uitgewoond was, al wist Harry niet waardoor, had hij het poepertje van de nu tot superslavin veroordeelde boerin natgemaakt, een vinger in haar dikke kont gestopt en vervolgens de steel van de hamer hard in haar achterste geramd. In een soort wraak-frenzy, waarin de anders zo bescheiden en volgzame Harry uit zichzelf trad en in een ander lichaam leek te stappen.
Onder luid, langgerekt gekreun stootte hij zeker tien centimeter van de steel in de kont van de hulpeloze boerin, die eerst een stinkende scheet produceerde en daarna een bijna onheilspellend gekreun liet horen. Pijn was of genot, of allebei? Bij die maffe boerin was alles mogelijk.
Harry had nog wel een slim idee voor die vishaakjes in de schaamlippen van de boerin. Die hingen er nu maar een beetje bij, slechts aan één vastzittend in de schaamlippen. En hij wilde het effect ervan vergroten. Lees: het ongemak en de pijn voor de boerin. Hij wilde haar benen om een paal van de stal leggen, en dan zo dat de haakjes van beide kanten in elkaar konden haken.
Je kreeg dan als fraai resultaat dat de boerin met haar kut strak om de paal vastzat, omdat zes vishaakjes in iedere schaamlip om die paal met elkaar verbonden waren en met iedere combi van twee tegenoverliggende haakjes druk zetten op die uitgerekte schaamlippen. Optimale ellende voor de boerin, die zich even later door de boer en Harry met tegenzin om de meest geschikte paal liet leggen. En merkte dat tegenstribbelen weinig uithaalde.
Eén voor een haakte Harry de zes haakjes aan beide kanten in elkaar. De paal was duidelijk groter dan de reikwijdte van de vishaakjes, zodat de rek in de schaamlippen het verschil moest overbruggen. De boerin kwam met haar geboeide handen en haar gevishaakte schaamlippen in een heel oncomfortabele houding aan twee palen vast te liggen. Boven – aan de polsen – had ze nog enige bewegingsruimte. Al deden haar polsen inmiddels pijn als ze probeerde te draaien. Beneden was de ruimte nauwelijks enkele millimeters voordat haar schaamlippen begonnen uit te scheuren door de strak staande vishaakjes. Harry was trots op zijn werk!
Er ontbrak echter nog iets. Harry had bij het plaatsen van de haakjes de pisbuis van de boerin zien zitten. Dat had hij nog nooit gezien bij een vrouw. Daar moest ook wat mee gebeuren, vond hij. Hij stuurde de boer naar de keuken om een potlood te halen. Die deed dat braaf, zich niet meteen realiserend wat Harry daarmee van plan was.
Harry pakte stak het topje van zijn pink en schoof dat in de pisbuis van de boerin. Ze kreundem zoals ze eigenlijk bij alles kreunde. Daarop pakte Harry het potlood en schoof dat millimeter voor millimeter naar binnen. Het gekreun nam toe en nam ondergrondse vormen aan, alsof het uit haar onderbuik kwam. Of uit haar blaas.
Toen het potlood ongeveer 10 centimeter had overbrugd, stopte Harry. Maar de boerin perste op een of andere manier het potlood weer vrolijk naar buiten. Vals naar Harry grijnzend. Zo van: ‘Dat lukt nu eens even niet, mannetje!’. Ieder heeft recht op zijn kleine overwinning, hoe nietig ook, dacht Harry.
Ach, daar verzon hij nog wel wat op. Voorlopig liep de boerin nog niet weg. Hij had alle tijd. Hij liep samen met de boer naar de keuken en ging bij Nel aan tafel zitten. ‘Ik heb de boerin nu in mijn macht. Maar ze heeft hier zelf om gevraagd, dat snap je natuurlijk wel’, stelde hij rustig. Nu weer zijn normale zelf aannemend.
Nel knikte en zei: ‘Maar hoe lang wil je hiermee doorgaan?’ Harry kende geen twijfel: ‘Een hele tijd. Eerst ga ik haar uithongeren en flink laten afvallen. Tot ze van die heerlijke kwabben krijgt in haar buik. Daar kick ik op, met je best weten. Doet me aan mijn moeder denken. En ze heeft mij ook wekenlang amper voedsel gegeven, weet je nog? Jij kon al die tijd gewoon met de pot meeëten!’
Nel keek even op en zei: ‘Wist je dat ze de boer vaak liet spuiten in jouw bord, voordat ik het naar jou mocht brengen? Dan moest hij zich verplicht na het eten eerst aftrekken. Ze mengde zijn sperma dan met jouw prakkie. Heb je dat nooit gemerkt dan?’ Nee, bedacht hij zich, tegen de tijd dat Nel mij met de lepel moest voeren, was het eten vaak zover afgekoeld dat hij een flinke kwak mayonaise n de vorm van sperma, door de boerin erdoorheen gemengd, niet merkte.
Maar nu hij dat hoorde van Nel maakte hij zich weer extra boos. Die zeug had hem werkelijk nergens met rust gelaten. En in ruil daarvoor zou hij haar ook nergens meer met rust laten en zoveel mogelijk fysiek en mentaal breken. ‘Nel, ik wil dat je voortaan al jouw urine opvangt in een grote maatbeker. Dan gaat we die dagelijks aan de boerin voeren, met mijn urine erbij. Zodat ze snel van koude stinkende pis gaat leren houden.’
Inmiddels had hij ook de grootste buttplug gevonden die de boerin in hem had gestopt, in de dagen voordat hij haar vuist in zijn kont kreeg. Hij liep meteen met het ding naar de stal en moest enige behendigheid tonen om de zwarte rubberen plug voor haar sterretje te positioneren. Maar toen dat gelukt was, duwde hij het ding met zijn handpalm naar binnen. Zo, die zat! Met enige moeite.
(wordt vervolgd)