Van de Een Komt de ander 6
VRIJDAG 10e dag Alleen met Pierre erop uit
Ik was nog maar net in mijn eerste slaap toen een uiterst wakkere Pierre Eva’s toren kamer in kwam. Vrolijk zij hij, “Goede morgen Toine, dat treft ook al wakker. Het wordt een prachtdag om te jagen en te lanterfanten.” Half slapend stond ik nu maar voorzichtig op om mijn liefjes niet te wekken. Hij keek naar mijn vredig slapende harem en lachte vriendelijk. Stilletjes ging ik naar het fonteintje en kledderde wat koud water over mijn kop. Pierre lachte nog steeds breeduit en vroeg of ik nu helder zicht had. Ik grijnsde, wees hem op de lege cognacflessen en fluisterde dat ik daar van Eva maar een paar slokjes van gehad had. Hij lachte nu voluit en vertelde dat die vrouwen van mij anders nu nog gespeeld hadden. Tja drinken en seks is voor een man ook vaak geen al te succesvolle combinatie. Toen legde hij mij steels uit dat wij daarom ook juist nu op jacht gingen en zei er glunderend achteraan. “Dan krijgt Eva ook meteen wat rust. Zij is ongesteld en wil er niet aan toegeven. Mijn Evaake blijft U bevredigen net als Isabelle mij deed toen zij êt nog werd.” Ik zei hem zonder te hoeven nadenken, “Dat klopt, Eva wil mij hoe dan ook behagen.” Pierre zag dat ik, in de ongelooflijke puinzooi die wij die nacht gemaakt hadden, naar mijn kleren zocht. Nog breder grijnzend wees hij achter zich naar de deur. Mijn kleren waren nu gauw gevonden. De kleren lagen namelijk nog net op de gang pal voor Eva’s deur. Pierre sloot de slaapkamer weer stilletjes en vroeg, “kunt ge rijden.” Ik snapte het niet helemaal en zei, “natuurlijk ik ben toch agent en heb alle rijbewijzen.” Pierre lachte eens om de spraak verwarring en vroeg nog eens, “ik meen kun je paardrijden” en voegde er nu echt lachend aan toe,.””. en ik meen niet Paula, dat weet ik.” Ik kon hem geruststellen en verklaarde dat ik ook een echt paard kon rijden. “Bon eh” goed”, zei Pierre dan gaan wij twee te paard op jacht. In mijn revier zit nog een bok die er hoe dan ook nog uit moet” Hij vroeg verheugd of ik hem dan wilde volgen naar de stallen. Pierre vertelde dat zij maar een klein gedeelte van het château bewoonden. Hun hadden zelf de rechterkant ervan, het stuk boven de centraal gelegen ridderzaal, in gebruik. De ruimten onder Eva’s torenkamer aan de linkerkant stonden leeg. Die zou Eva weer betrekken als ze met haar gezin terug kwam. Dit zei hij met een knipoog naar mij. Hij legde daarbij zijn vinger op de mond en zei, “sst, “. Enne dat weet ge nie van mij.” Nu pas viel mij op hoe immens groot de burcht of liever gezegd het château was. Ik had slechts een klein gedeelte gezien. Terwijl wij de trappen afdaalden in de zelfde richting als Pierre’s hobbykamer, vroeg ik mij af waar wij heen gingen. Paarden hield je per slot van rekening niet in het “valies’ om met Pierres woorden te spreken. We liepen echter langs die hobbykamer af en gingen tot mijn verbazing weer een paar traptreden omhoog. Deze volgenden totdat wij in een uiterst smal gangetje uitkwamen. Ik moest mij erdoor wringen zo nauw was het. Aan het einde hiervan zat weer zo’n echte klassieke ridderdeur die ik nog uit de Floristijd kende. Pierre opende deze deur en ik rook de warme paardenlucht. We gingen verder en ineens stonden wij in een grote ruimte luchtige ruimte. Pierre glunderde en zei, “et voila”. Ik keek wat rond en Pierre liet mij de ruime, lichte stallen zien. Deze stonden achter tegen het château aan de kant van de afgrond aangeplakt. Naast deze stallen stonden de kennels met Pierre’s jachthonden. Nu wist ik waarom Eva zo fijntjes lachte toen ik haar vertelde dat mijn opa altijd Duitse Staanders had. Pierre had namelijk zelf ook Duitse Staanders en nog wel een heel regiment ook. Hij lachte tevreden toen ik zei, “dat zijn de beste” draadharen. Mijn grootvader zwoer bij hun werklust.” Trots liet Pierre een voor een zijn honden zien en vertelde dat zijn beste teef op dit moment drachtig was. Hij stak zijn hand door de spijlen van de kennel en aaide de bruin geschimmelde hond over zijn kop. Hoopvol naar de hond kijkend mijmerde hij, “dat duurt niet lang meer, het zijn er volgens mij niet meer dan vijf. Ik kan er naast zitten maar ik houd ook niet van die grote nesten.” De kennels stonden mooi uit de wind tegen een loods waar het hooi en stro in opgeslagen lag. In die loods stond ook een enorme trailer met plaats voor wel tien paarden volgens Pierre. We gingen terug de paardenstal in waar Pierre mij nu de dieren rustig liet bekijken. Ik zag negen excellente dieren staan waaronder twee pracht schimmels. Buiten de twee schimmel merries stond er ook een zwarte hengst, twee identieke tinkers, twee zweetvossen, een bruine merrie en een wat kleinere bonte. Pierre wees op een van de schimmel merries en zei, “die is voor jouw.” Ik vertelde Pierre dat het een veel te goed paard was om zomaar onder een vreemde te zetten. Hij stond er echter op en zei, “als gij een uur of wat gereden hebt kent zij jou net zo goed als die andere Eva kent.” De schimmel ernaast was dus Eva’s paard. Ik wist dat Eva thuis ook een stal had en vroeg, “waarom staat hij dan hier.” Pierre legde uit dat Eva bijna elk weekend gekomen was om te rijden. Ze woonde toch nog geen honderdzeventig kilometer verderop dus dat was snel gereden. “As ge U onderweg teminste nie me andre dinge bezig oud”, zei Pierre en grijnsde van het ene oor tot het andere bij dit laatste. Van de stallen liep een steil maar goed pad naar beneden. “Kijk daar loopt êt weer bergop direct mijn jachtrevier in”, Zei Pierre met gepaste trots. Het was mij al eerder opgevallen dat hij en Isabelle goed Vlaams spraken terwijl het hier normaal toch Frans of Luxemburgs was. Eva had altijd perfect en accentloos Nederlands met ons gesproken. Totdat ik haar af en toe met haar ouders Vlaams hoorde spreken. Ik vroeg Pierre hoe dat zat. Hij vertelde dat Isabelle Franstalig was opgegroeid. Zij was hier, net als Eva op het château geboren. Eva was vanwege de privacy in Leiden gaan studeren en was later ook in Olland getrouwd. Zo had zij zich het Nederlands perfect eigen gemaakt. “Ik”, zei Pierre nu, “ben geboren en getogen in Belgisch Brabant en eb Isabelleke êt Vlaams geleerd, waarna sij weer Nederlands heeft geleerd van Eva ” sois”zodoende.” Ik zei hem nu, “dus als ik het goed begrijp leert Eva mij nu Frans.” Pierre zadelde rustig zijn zweetvos en grinnikte, “iek geloof dat gij êt frans gedeelte wel onder d’n knie ebt, te oordelen naar oe ik jullie dar seffekens net vond.” Humor had deze familie en ook ik zadelde nu de mij aangewezen appelschimmel. Onder het zadelen zei Pierre ineens weer in het ABN, “we nemen maar geen honden mee. Als ik er een of meer mee neem jengelt de rest het hele château wakker.” De paarden waren gezadeld en Pierre wenkte mij opdat ik met hem meeging de stal in. Hij liet mij een kluis zien en vertelde de combinatie ervan. “Dit is de wapenkluis en jij moet die combinatie iervan goed onthouden.. ja? Het is een oud ding en niet meer af te stellen op een andere cijfercode en aangezien ik ook niet het eeuwige leven beschoren ben moet jij er toch in kunnen.”, zei Pierre met een ernstig gezicht. Uit de wapenkluis haalde Pierre twee jachtmessen en twee zogenaamde “drieling’ buksen. Hij gaf mij er van ieder een aan met de raad, “Snij je niet in je rug hê jochie”. Ik lachte en deed het overigens loeischerpe mes met schede en al in mijn weitas. Terwijl ik het drielingwapen aannam en even op een fictief doel aanlegde, om de ligging te proberen, keek Pierre oplettend toe. Hij zei wat ik net zelf merkte, “De kolf is eigenlijk wat kort voor jou maar je zult het er” voorlopig mee moeten doen. Ik pakte daarna op zijn aanwijzing twee weitassen en hij stopte in ieder een stel tien millimeter en nummer vier hagelpatronen. “Aha”, zei ik, “ook veerwild misschien wat duiven” Hij zei goedkeurend, “dat klopt mijn zoon en hopelijk genoeg, we blijven drie dagen weg” tis maar dat je het weet.” Ik keek hierop gemaakt zuinig en vroeg hem of ons Evaake dit zolang uithield. Pierre lachte en zei, “Maak je geen zorgen, die hebben genoeg te regelen en te doen.” Wij stegen op en reden aan. Bergaf nog rustig maar eenmaal in het ravijn aangekomen gaven we de sporen. Het ging nu in volle galop richting het revier in. Na een uur of twee flink doorgereden te hebben kwamen we bij een kleine rustieke jachthut, midden in Pierre’s jachtgebied. Ook hier was een stal en een koppel. Wij verzorgden eerst de paarden, voordat hij mij zijn rijkje liet zien. “Wil je wel geloven”, begon hij, “dat ik hier honderd keer liever zit dan op die steenklots van een château.” Daar kon ik goed inkomen en bewonderde het inventaris van de hut. Het was eenvoudig maar doelmatig. Aan de wanden hingen de typische trofeeën van iedere jager. In de openhaard hing een spit en aan het hangijzer een gietijzeren ketel. Pierre liet mij nu ook nog een goed gevulde provisiekast zien. Hij zei, “voor als we niets schieten.” Ik had het net voordat wij vertrokken weliswaar als een geintje laten voorkomen maar dacht zoals altijd aan Eva. Dus vroeg mijn “schonevader’ in spee, “maken ze zich thuis niet ongerust als wij zomaar drie dagen wegblijven.” Waarop Pierre laconiek antwoordde, “Ik mag dan wel een Belg zijn maar heb mijn Isabelle en jouw Eva toch maar een briefje klaar gelegd”. goed hê.” Ik lachte hartelijk en antwoordde plagend, “ja pa dat valt me dan echt van jou mee.” Tot mijn verwondering trok Pierre nu zijn kleren uit en stapte in een van de veldbedden. Hij zei plagend, “Jij mag wel gaan jagen als je zin hebt, Eva heeft je misschien niet bezig gehouden. Maar Isabelle heeft mij gisteren, toen de gasten weer weg waren, stevig doorgeneukt de rest van de nacht. Ik wil eerst slapen.” De smiecht was helemaal niet vroeg opgestaan. Hij had nog geen oog dicht gedaan, voordat hij mij stilletjes gehaald had. Nu begreep ik ook zijn opzet van deze jachthut, het was zijn rustoord. Daar voelde ik nu ook echt wat voor en kroop in het andere veldbed. Het was al laat in de middag toen ik wakker werd. Ik struinde het keukentje af op zoek naar wat eetbaars. Een fles wijn, jachtbitter, een paar soorten kaas èn een stuk echte Ardennerham waren de opbrengst. In Pierre’s weitas vond ik naast zijn mes, dat ik wilde klaarleggen, ook nog brood en het belangrijkste “. Koffie! De tafel was nu snel gedekt, twee eetplankjes en de soepkommen voor de koffie. Water was ook geen probleem, het stroomde vlak voor de hut. Zo uit een bron om dan in een kraakhelder beekje zijn weg naar beneden te zoeken. De koffiegeur lokte Pierre ook uit dromenland. Goedkeurend over mijn “huismansvlijt” ging hij aan tafel zitten. Het was een gezellig en prima middagontbijt zoals An dit noemde. We wasten ons daarna in het beekje en rookten een sigaartje. “Zo”, zij Pierre en vroeg, “allèe zulle.. ach verexuseer..zullen wij gaan kijken of er misschien een duif zo stom is te wachten op ons.” Ik vertelde Pierre, “je kunt gewoon Vlaams spreken, mijn wiegje heeft in Limburg vlak bij de Belgischengrens gestaan. Ik versta het goed.” Pierre lachte en zei daarop, “nee, mede Bourgondiër dit is de gelegenheid mijn hollands op te vijzelen. Eva hield mij gisteren al voor de gek toen ik een paar rare draaien aan mijn hollands gaf.” Eva’s naam noemend dacht ik aan gisteren en de ringen. Ik vertelde Pierre nu hoe ons uitstapje verlopen was. Hij luisterde vergenoegd en vond dat zijn kleinkinderen en ik het goed aangelegd hadden. “Want Eva merkt normaal eigenlijk alles. Ze observeert je hele doen en laten, dat heeft ze van haar moeder. Die heeft mij eens gezegd, “dat is de tamtam’ die hun alles verteld'”, zei Pierre. “Ja”, zei ik nu ietwat weifelend, ” het zit in de genen zeiden ze.” Pierre keek mij nu heel verwonderd aan en zei, “als mijn vrouw en dochter je dat verteld hebben dan vertrouwen ze je blind en houden echt erg veel van je.” Hij vertelde dat de vrouwelijke lijn heel vroeger zelfs verdacht werd van hekserij. En stelde vrolijk, “dus welkom in mijn wereldje en zeg maar adieu tegen jou eigen vrije gedachten.” Ik zei hem daarop, “dan is het een prima ruil ik vertrouw hun en wil ook niet anders meer.” Pierre gaf mij gelijk met deze instelling en voegde er nog aan toe, “Je zult ook merken dat het inderdaad besmettelijk is zoals Lotte beweerd heeft.” Nu zweeg Pierre en keek mij even, zoals alleen natuurmensen dat kunnen, doordringend aan. Hij merkte dat ik dacht, hoe kan hij weten wat Lotte mij verteld heeft. Tegelijkertijd schoot mij te binnen dat ik nog geld over had van hem en Isabelle. Ik bedankte nogmaals voor zijn geschenk en wilde het resterende bedrag terug geven. Pierre weigerde dit pertinent en zei, “Ik heb het je graag gegeven”. en Isabelle ook, trakteer Eva en jouw harem er maar van of doe er iets anders mee”, zei hij lachend, “en verder wil ik er niets meer van weten.” Goed gemutst gingen we dus op pad. Het geluk zat ons mee en wij schoten vijf houtduiven. Ik een en Pierre vier. Hij stond dus op punten voor, verkondigde hij triomferend. Op de terugweg vond Pierre op een schaduwrijk plekje, nog een paar eetbare boleten. Eten was er dus en Pierre zou koken. Dat pakte dit natuurmens eenvoudig en handig aan. Hij liet mij de duiven schoonmaken en sneed zelf de paddestoelen. Twee duiven werden gegrild in de open haard. De rest verdween in een overheerlijk geurende stoofpot met de boleten en met ik weet niet hoeveel andere ingrediënten. Deze toverde hij naar boven uit een gat, dat onder een luikje in de vloer zat.. De stoofpot hing in de gietijzeren ketel te garen terwijl wij buiten zaten te genieten van de rust. Ik keek naar het beekje en zag een forel springen. Pierre zei, “mooi en lekker, zin in vissen?.” Dat had ik zeker en ik beloofde hem nu al dat wij morgenvroeg forel zouden eten als ik maar een hengel had. Hij zei niets, stond op, graaide onder in de bank waar hij opgezeten had en drukte mij een vlieghengel in de handen. “Graag”, zei hij en ging weer naar zijn stoofpot. Pierre ging er dus gewoon van uit dat ik morgen wel forel ving en vroeg niet eens verder. Zijn eten smaakte voortreffelijk en de wijn deed de rest. “Dat is leven als god in frankrijk hê”, zei Pierre gelukkig. Hij keek echter verbaasd toen ik met een zucht zei, “nee” dat heb je mis.” Geschrokken vroeg hij nu, “Mis? Mis je Eva soms al zo erg, of vind het hier in de bossen toch niet leuk.” “Nee, nee nee”, zei ik, “Weer mis Pierre, ik vindt het hier geweldig maar we leven hier als god in Luxemburg.” Nu bulderde hij het uit en verbrak de stilte om ons heen. Toen hij wat bedaarde zei hij, “gij seit unne mooje” en weer vlug overgaand op ABN, “ook jouw gevoel voor humor klopt, Eva had volkomen gelijk.” Wij dronken nu op broederschap en alle andere mogelijkheden om zat te worden. Kijkend naar de sterrenhemel boven ons, prezen wij die alsof hij er vandaag louter en alleen voor ons was. Zingend gingen we naar binnen hoe ik of Pierre ooit in bed zijn gekomen is en blijft mij een raadsel.
ZATERDAG 11e dag Forel en als toetje Gerda
Bij het krieken van de dag stond ik aan mijn belofte denkend op. Ik pakte de hengel en liep langs het beekje een stukje stroom afwaarts. Daar vond ik een bocht met een omgevallen boom. Dat was ideaal, daar kon de vis schuilen en jagen. Ik krabbelde wat in de grond en vond een paar wormen en wat kevers. Nu ik aas gevonden had kon ik beginnen met ons ontbijt te vangen. Toch wel wat nerveus Pierre onder ogen te moeten komen zonder forel begon ik de vis te zoeken. Tot mijn vreugde tikte ik er na een kwartier de eerste uit. Nu duurde het iets langer voordat nummer twee en drie gevangen waren. Goed gemutst ging ik nu op in mijn hobby waar ik uiteindelijk Eva en de meiden aan te danken had gehad. Na een uurtje gevist te hebben op steeds andere plekken had ik er zeven. Zeven prachtige, echte wilde forellen die veel beter smaakten als al dat kweekspul waar ik normaal wel eens op viste. Mijn humeur was opperbest ik stond nu tenminste niet in mijn hemd. Natuurmensen nemen iets vaak meteen heel letterlijk, dat wist ik uit ervaring van mijn grootvader, dat was ook zo’n figuur. Pierre was er zo een, niet dat hij kwaad zou worden. Maar mij een beetje opjuinen, als ik met lege handen terug zou komen, dat zat er dik in. Toen ik terug kwam bij de jachthut stond hij al breeduit te lachen. Hij had net de paarden naast de jachthut in de kleine koppel losgelaten. Met zijn handen in de zij vroeg hij, “moet ik maar ontbijt maken of doe jij dat.” Ik liet niets merken en vroeg, “wil je hem gerookt of gegrild.” Pierre keek ongelovig en zei, “je meent toch niet dat je er een hebt of”.” Verder liet ik Pierre maar niet afgaan en hield de zeven forellen omhoog. Ik kon het mij toch niet verknijpen om nog te zeggen, “op punten sta ik nu toch wel iets voor.” Pierre vertelde nu dat hij al jaren geprobeerd had een van die verdomde rakkers te vangen. Het was hem nooit gelukt en nou kwam zo een rare snoeshaan, opgeduikeld door zijn Evaake, hem Pierre, even voordoen dat het toch mogelijk was. Hij zei daarna, “eerlijk is eerlijk,.. geef maar hier. Ik maak ze schoon en jij mag ze klaarmaken zoals je goed dunkt. Ik besloot mijn vangst te roken in de ton die achter de hut stond. Daar verzamelde ik, uit het brandhout dat er lag, wat beuken en wilgentakken. Voor de pikante Ardennersmaak sneed ik vlak achter mij een paar sparrentakken met lekker veel hars, dat smeulde meteen prima. Ook groeide er vlakbij wat lavendel dat ik er ook bij pleurde. Ik temperde het vuur totdat het alleen nog zacht smeulend rookte en ging naar Pierre. Die had de vissen intussen vakkundig schoongemaakt en vroeg, “het is jouw vangst hoe moet ik ze kruiden.” Ik liet hem hierin zoals hij verwachtte de vrije hand. Daarna toog ik met de gekruide vangst naar de ton en rookte ze. Pierre stond ernaast als een van zijn jachthonden te snuffelen en stak niet onder stoelen of banken dat ik het roken meester was. We aten ze warm uit de rookton, gezellig kletsend voor op de veranda op. Ze smaakten voortreffelijk. De vers gerookte forel ontlokte bij Pierre een, “als god in Luxemburg.” Van jagen kwam nu niet veel meer. Wij zaten gezellig bij elkaar en Pierre vertelde over mijn Eva. Van haar jeugd tot hoe ze geleden had toen ze weduwe werd. In die tijd was ook Eva’s tante, de jongere zus van Isabelle, Germaine verongelukt. Eva had een heel goede relatie met haar gehad begreep ik uit het verhaal. Nu werd mij Eva’s reactie op de foto in Isabelle’s slaapkamer echt duidelijk. Door deze tragische gebeurtenissen was Eva in een diep dal geraakt. Ze had zelfs haar levenslust verloren en was er maar langzaam weer bovenop gekomen. Ik was een beetje beduusd. Pierre was tijdens zijn verhaal veranderd van een vrolijke man in een heel ernstige oude graaf. Zijn gezicht klaarde nu weer op en de grapjas kwam weer te voorschijn. Hij sprak nu over wat zijn kleindochters, die hij ook helemaal als zijn eigen beschouwde, betekenden voor hun en Eva. Het waren lieve meiden die ondanks dat zij ook hun vader verloren hadden Eva nooit in de steek gelaten hebben. “Ze hadden hun moeder een sprookjes prins belooft en hebben nog woord gehouden ook!” vertelde Pierre trots. “Uhumm.. hah jah, dat klopt ook nog in zekere zin”, zei ik wat schuchter en Pierre keek mij niet begrijpend aan. Hij wilde nu weten wat ik daarmee bedoelde. Dus vertelde ik hem dat mijn grootmoeder een freule was. Zij had echter door haar huwelijk met een burgerman afstand van haar titel moeten doen. Ik zei verder, “en aangezien Eva, die nog wel een echte gravin is en ook niet met haar titel te koop loopt, was ik dat eigenlijk helemaal vergeten. Er gaan echt tijden voorbij dat ik er niet aan denk”, legde ik hem nu uit. Pierre vond het hoogst interessant en zei, “dat verklaard op zich veel over Eva’s liefde voor jouw. Ze is echt knetter op je en heeft totaal geen bedenkingen. Sinds Eva jouw kent is ze weer echt helemaal de oude”, stelde hij vast. Daar waren Pierre en Isabelle mij uiterst dankbaar voor. Hij stak dat ook niet onder stoelen of banken en zei, “ik ben erg blij dat je van haar houdt en dat jullie elkaar in alles steunen en begrijpen.” Hij besloot met zijn glas te heffen en plechtig te zeggen, “Toine ik heb hoogachting voor je en voor mij heb je net zoveel blauw bloed als wij. Ik regel de officiële verloving en daarna de bruiloft, precies zoals jullie het willen “Santè.” Ik proostte met hem en zei, “dat vraag je het beste aan Eva ik sta volledig achter haar besluiten.” Hij had het niet anders verwacht en biechtte op dat Isabelle hem ook wel zou vertellen wat hij dan te doen en vooral” te laten had. Het was al laat in de middag toen de rust werd verstoord door het hoefgetrappel van een galopperend paard. De zweetvos en mijn schimmel werden onrustig en hinnikten verheugd. “Ik geloof dat het een bekende van hun is, “zei ik.” Pierre knikte instemmend en tuurde in de richting van het hoefgetrappel. Het was Gerda op de kleinere bonte, zij pareerde precies voor het hek. Onze paarden begroetten hun stalvriendje en Gerda liet zich soepel van haar rijdier afglijden. Zij lachte eens als een schoolmeid die net wat uitgevreten had en zadelde af. Ik maakte het hek los en liet de pinto in de koppel erbij. Terwijl Gerda het zadeltuig opborg zei ze, “Eva kwam op het idee dat jullie wel eens eenzaam konden zijn en het zou deze nacht fris worden dus”…” Pierre keek mij aan en tuitte zijn lippen in de richting van Gerda’s kont. Deze stond net gebukt in de voerkist en schepte wat geplette haver. Ik stond naast haar en wreef eens over de nu strak staande rijbroek. Daarna liet ik mijn hand afglijden tussen haar benen en zei, “dat is inderdaad lekker warm “.. en nat.”Gerda keek hierop achterom en zei, “weet jij nu ook wat ik nog wilde proberen.” Dat wist ik en maakte zonder dralen haar blouse los. Vlug sloot zij het deksel en bleef gebukt over de voerkist staan. Terwijl ik haar toch nog jeugdig vaste tieten kneedde zuchtte zij wellustig. Hitsig zei Gerda, “het loont zich als een eenzaam meisje verdwaald midden in de rimboe en twee geile jagers treft.” Pierre was intussen naderbij gekomen en gaf een klapje op haar gespannen kont. Gerda zei daarop heet, “jij wacht, ik wil hem eerst eens zo proberen. Daar wacht ik al dagen op.” Zij had inderdaad nog nooit met mij geneukt en wilde het nog voordat ze vertrok. Wij hadden elkaar alleen in actie met een ander gezien. Ik was dan meestal met Paula bezig of moest zaad opsparen voor haar. “Dan kijk ik en geniet ervan”, zei Pierre vol voorpret. Ik trok Gerda’s blouse nu helemaal uit en zag dat haar tepels recht en hard waren. Haar beha zat al om haar middel voordat ik deze los maakte. Zij had het ding tijdens de rit hierheen al naar beneden geschoven. Hitsig zei Gerda, “mijn tieten slingerden zo lekker en hoe harder ik galoppeerde hoe lekkerder het aanvoelde.” De bewegingen van het paard hadden haar nog geiler gemaakt dan zij al was. De zadelbrug was natuurlijk bij iedere galopsprong tegen haar doos aan gedrukt. Ik deed haar vochtige rijbroek naar beneden tot op de rijlaarzen en zag dat Gerda’s pruim kletsnat was. Zij had zichzelf een orgasme bezorgd tijdens haar wilde rit. Gerda zo over de voerkist te zien hangen, dacht ik aan Amanda, hoe die geneukt was op de boot. Toen ik Gerda al diep vingerend vroeg of zij het verhaal kende kreunde ze heftig. Gerda kende het en vertelde, “Ik heb het ook gezien”. Zij heeft het mij op de boot voorgedaan. Ik vertelde” dat jullie”. het prachtig gevonden” uhhh” hadden.” Ik trok mijn broek uit en stak mijn pik in haar zeiknatte kut. Met flink geweld ramde ik Gerda nu naar voren tegen de kist. Door de rijbroek gehinderd struikelde zij naar voren. Haar memmen sloegen tegen de voerkist en klapten net zo als Amanda’s uiers het gedaan hadden. Ik pakte haar heupen vast en drukte mijn stijve nog vaster in haar pruim. Terwijl mijn kloten met elke stoot haar klit toucheerden werd ze steeds natter. Gerda begon heftig te hijgen en moedigde mij aan, “harder..stoot mijn kut lek “.jaaa Eva zei het al ” jij bent een kampioen neuker. Ooooh.. jah stoot hhiiiii jaaah.” Gerda kwam klaar en piste tegelijk langs mijn zak af. Ik was nog lang niet zover en trok mijn lans uit haar nog pissende spleet. Haar rijbroek was nu kletsnat. Ik wilde nu haar aars en drukte mijn pik tegen de sluitspier aan. Gerda bewoog haar achterste in een korte felle stoot op mij toe. Zij drukte zelf mijn harde in haar darm en rilde van genot. Ik neukte haar afvoer terwijl ik naar voren reikte om de volle tieten te grijpen. Eenmaal vast gepakt trok mij aan haar memmen bij elke stoot steeds weer naar voren. Gerda voelde nu dat mijn lul opzwol en kromde haar rug zodat ik uit haar reet floepte. Zij draaide zich geilend om en pakte mijn pik vast. “Zo nu wil ik je proeven volgens Loes smaak jij naar noten”, zei Gerda uitdagend. Ze likte over mijn eikel en zoog zich ver over mijn stijve vast. Met mijn lul tot ver achter in haar mond en keel, presteerde dat geile loeder het om tegelijkertijd ook nog mijn zak te likken. Gerda werd steeds heter en wilder. Pierre wist dat zij nu zo gaar was dat hij erbij kon. Hij pakte de karwats en sloeg een paar keer onzacht op haar reet. Gerda pijpte er nog intenser door en kreunde van genot. Ik werd zo geil van haar dat ik spoot. Ze molk mijn stijve en masseerde mijn ballen nog na hoewel ik uit gespoten was. Ineens liet ze mijn pik los en zei vrolijk, “het smaakt inderdaad naar noten.” Pierre hielp Gerda op de bank en trok de natte bepieste rijbroek iets naar boven. Ik draaide Gerda mijn blote kont toe en pakte een rijlaars tussen mijn benen om hem uit te trekken. Pierre deed hetzelfde met de andere. Door haar urine zaten deze echter muurvast en wij trokken Gerda half van de bank voordat de laarzen uitgingen. Gerda pakte daarna haar rijbroek en zei, “die zal ik eerst maar uitspoelen dan kan die drogen. Met jullie twee krijg ik toch geen broek meer aan mijn kont.” Ze liep in haar blootje het beekje in en waste zichzelf en de rijbroek. “Mooi aas of mooie aars”, zei Pierre geil en vervolgde, “morgen dus geen forel.” Gerda zat geruime tijd met haar blote kont in het heldere koude water. Zij kwam dan ook ijskoud terug en holde met zwabberende tieten naar binnen. Dat vond ik altijd al een geil gezicht, een naakte rennende vrouw. Pierre bleef er ook niet koel onder en wees op zijn kruis. Hij zei, “eten voor de eikel, kom dan neuken we haar plat.” Toen wij in de hut kwamen stond Gerda voor het vuur en droogde zich af. Ze vertelde nu dat Isabelle de archeologe had geïnformeerd over Paula. Deze had enthousiast gereageerd en wilde direct met het onderzoek starten. Zij wilde er geen gras over laten groeien en was op weg naar het château. “Vermoedelijk”, zei Gerda lachend, “komt de DNA afname zo tegelijk klaar met ons.” Met andere woorden dus, de archeologe zou ondertussen wel gearriveerd zijn. Pierre kleedde zich uit en ging masturberend voor Gerda staan. Hij was geil geworden van ons nummertje zoals hij zei. Gerda zei daarop, “Pierre ik ken je al lang genoeg om te weten dat jij het zelfde bent net als hij daar. Jullie worden al geil bij de gedachte aan een tiet, laat staan dat er een willig kutje is.” Gerda zakte nu op haar knieën en likte langs zijn stijve. Ze wenkte mij en beduide dat ik aan de andere kant van haar moest gaan staan. Nadat ik op haar verzoek was ingegaan pakte ze onze lullen beide vast en pijpte ons afwisselend. Gerda werd steeds hoeriger en wilde eerst even Pierre neuken. Ze zei, “Pierre ga liggen ik wil jouw pik rijden”.. jij geile hengst.” Toen Pierre op de grond lag met zijn kuttenprikker stijf naar boven liet Gerda zich over de lul zakken. Ze deed dit op de wijze als Lotte het bij mij gedaan had. Gerda zoog met haar poes zijn pik vast en neukte hem langzaam en erotisch. Zij had duidelijk in de gaten dat ik ervan genoot dus deed zei er nog een schepje bovenop door haar borsten te masseren. Mijn pik stond berstens stijf omhoog en Gerda keek er genotvol naar. Ze liet haar bovenlichaam nu naar voren zakken en drukte haar tieten wrijvend op Pierre’s borst. Terwijl zij hem stevig opgeilde, strekte Gerda een arm naar achter. Ze stopte twee vingers langs zijn pik in haar kut erbij. Na even zo gevingerd te hebben trok Gerda haar geslachtsopening naar boven toe steeds verder open en keek mij zaadvragend aan. Geil en heet zei Gerda toen, “kom “. ik wil open gereden worden”Ja neuk me ook “ik wil twee hengsten ” Oooh jah allebei tegelijk in mijn pruim.” Ik knielde tussen hun benen en stak mijn stijve in Gerda’s open getrokken schede. Toen ik halverwege in haar zat trok zij haar hand terug en ik voelde de schaamlippen aanspannen om mijn stijve. Mijn lul schoof langs Pierre’s paal dieper en dieper in haar kut. Het voelde bijna hetzelfde aan als bij Lotte toen ik haar sandwichte met Tim. Toen voelde ik zacht zijn lul door het stukje tussen haar vagina en aars tegen mijn pik aandrukken. Nu was Pierre’s stijve de mijne direct aan het masseren. Bij elke stoot werd Gerda geiler en gilde steeds harder om nog meer pik. Eerst stootten wij om de beurt, maar geleidelijk kwam ons ritme gelijk. Elke keer als wij nu onze lullen tegelijk diep in Gerda’s spleet ramden, liet ze met een schreeuw van verrukking een straaltje vocht naar buiten spuiten. Ik neukte nu als een bezetene het geile lieve lekker wijf onder me en stootte zo hard ik maar kon in haar kut. “Ja neuk me”. ik ben jullie hoer “.Ooooh jah.. ram mijn loopse kut”, hijgde Gerda nu van inspanning. Pierre ramde zomogelijk nog harder en schoot langs haar baarmoedermond af. Hij bonkte waarschijnlijk tegen een eierstok op het moment dat mijn pik aan de andere kant langs haar baarmoedermond gleed en de andere omhoog stootte. Gerda gilde nu eerst van de pijn en daarna van rauw genot, “Aaauww “harder aahhhgggr ” ik kom jaaa.. ik kom.. aaaaaaah” hmmmm “zaaaliggg.” Gerda was gekomen en Pierre ejaculeerde op het zelfde moment. Ik trok mijn stijve uit Gerda’s lekkende kut en stak hem keihard in haar aars. Met de mededeling, “hier” jij lekkere geile teef, dan heb je wat om aan terug te denken.. lekkere kuthoer”dit is” voor” als je Amanda vingert.” Met een paar ordinaire op eigen genot beluste stoten spoot ik nu diep in Gerda’s afvoerputje. Met mijn laatste stoot kwam Gerda weer klaar en zakte versuft ineen op Pierre. “Toine wij hebben echt de geilste vrouw die ik ken net plat geneukt”, zei een voldane Pierre. Terwijl ik hem vertelde hoe ik Gerda had kennen geleerd, pakte ik Gerda op als een slappe pop en legde haar op mijn veldbed. Pierre zei nu, “je hele vuist, zo erin geramd? Dat had ik willen zien.” Ik liet mij vermoeid naast de uitgetelde Gerda op het veldbed vallen terwijl Pierre naar het andere veldbed kroop en erin dook. Ik zoende Gerda goedenacht waarop Pierre giechelde, “En ik dan?” truste Toine, ” “Truste Pierre”.