De Pooier.
Heeft de mens de plicht te doen waar hij goed in is ? Of moet hij doen wat van hem verwacht wordt ? Moet hij excelleren op de toppen van zijn kunnen en tot het uiterste gaan? Of staat hij in de file op weg naar huis als zorgzame vader om het vlees te gaan aansnijden, daarna voetbal te kijken om vervolgens, als de bal weer rond is, achter zijn PC perverse en gore websites te bezoeken met een schuldgevoel dat hij zijn lieve vrouwtje aan het belazeren is met plaatjes van kale kutjes waar minderjarige Oostblok meisjes gedefloreerd worden, of van Braziliaanse vrouwen die paarden pijpen en door honden worden geneukt?
Het zijn lastige vragen.
3 Januari 1974.
In de kast onder de trap naar de zolder stond een doos van het fonduestel. Okergele letters en een fotootje van een uitermate gelukkig gezin wat samen rond de tafel zat te fonduen. Pappa met bakkebaarden en een bloemetjesoverhemd, mamma met opgestoken haar, kokerrokje, en een veel te grote ketting om haar nek. Twee kindjes, een zoon en een dochter, allebei met bijna even lang haar.
Zolang je kunt fonduen zal er geluk zijn. Toch klopte er iets niet. Want het fonduestel stond altijd in de keuken boven op het keukenkastje. Wat zat er dan in dat doosje?
Hij was bijna negen jaar een zeer nieuwsgierig jongetje. Dat wisten zijn vriendinnetjes maar al te goed en dat zijn nieuwsgierigheid geen grenzen kenden vonden zij juist heel leuk. Vastgebonden worden op zolder of in schuur, door hem, en dan weten dat hij je slipje uit ging doen terwijl je geen kant op kon. Dat hij ging voelen en voorwerpen pakte waar hij vreemde gevoelens mij losmaakte. Dat hij zijn vriendjes voor een kwartje liet toekijken wat hij met zijn vriendinnetjes deed en wat zijn vriendjes niet durfde. Hij durfde dat wel, want hij wilde altijd weten wat er in dat doosje zat.
Hij maakte het doosje open. Bovenop lag Het Tijdschrift voor Algolagnie. Hij verslikte zich bijna in het woord, niet in de plaatjes. Daaronder de Massad. Plus een hele verzameling pornoboekjes. Gewone zoals Chick en Candy, maar ook honden, paarden en pony’s die allesbehalve met een bal aan het spelen waren of in de wei stonden te grazen. Hij zag een hele nieuwe toepassing. Het meest expliciet waren de zwart-wit stripverhalen met verkrachting, marteling en puur seksueel misbruik waar op leeftijd niet werd gelet. Niet alleen het doosje ging open, zijn ogen ook. Beeldend voor zich lagen de getuigenissen dat zijn fantasieën niet vreemd waren. Er waren meer mensen zoals hij en ook nog heel dichtbij. Zijn vreemde dromen en fantasieën waren niet uniek. Met dat besef werd vanuit het stoute jongetje een Man geboren. De inspiratie kwam ten goede aan zijn vriendinnetjes. Eerst nam hij de boekjes alleen mee naar zijn kamer als er overdag niemand thuis was. Maar hij vergat ze wel eens terug te leggen. Dat gebeurde steeds vaker tot vergeten geen vergeten meer was.
Want wie kon hem nou wat maken? Enkele boekjes bleven permanent onder zijn matras en nu zag hij het voordeel dat hij altijd zijn eigen bed moest opmaken. Niemand zou komen klagen over de overschrijding van de “uitleentermijn” van deze boekjes. Het was zijn eerste les als Meester.
Macht is de onmacht van anderen. Het Beest was los. Waar ben ik goed in ? Het is niet veel en toch alles. Ik weet wat er echt in doosjes zit en ik weet waarom anderen, die dat niet weten, zo graag in doosjes willen kijken. Overal herken ik doosjes en doosjes-zoekers. Ik breng ze bij elkaar.
Ik ben de doosjes-Baas.